این روزها، بازار گلایه ها و شکوه ها و شکایت ها حسابی داغ است. کافی است کنار کسی بنشینید تا لیستی بلند بالا از این گلایه ها و غرولندها را تحویل تان بدهد. البته که مشکلات فراوانی به چشم می خورد، البته که ممکن است جاهایی حق ما هم خورده شود، البته که ممکن است رابطه هایی جای ضابطه هایی را بگیرد و هزار البته دیگر اما یک نکته:
· آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، به کسی مدال افتخار داده اند؟
· آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، به کسی پست و مقام داده اند؟
· آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، برای کسی هورا کشیده اند؟
· آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، جایی آباد شده، پروژه ای افتتاح گشته یا طرحی به سرانجام رسیده است؟
شک ندارم که پاسخ همه این سئوال ها منفی است. پس چرا گلایه و غرولند؟
آدم ها، به
اندازه وزنی که دارند، تاثیر می گذارند. وزن آدم ها در اجتماع و خانواده و گروه و
سازمان هم، تنها حاصل کار و تخصص و تجربه آنهاست. البته اشخاصی هم هستند که وزنی
پیدا می کنند در حالی که تخصص و تجربه لازم را ندارند. اما به قول یک نویسنده
معروف، آنها حاصل انتصاب و انتساب اند و این ها، حاصل محصولات خودشان و فرق، از
کجاست تا به کجا!
