گلایه ها همیشه بی فایده اند

این روزها، بازار گلایه ها و شکوه ها و شکایت ها حسابی داغ است. کافی است کنار کسی بنشینید تا لیستی بلند بالا از این گلایه ها و غرولندها را تحویل تان بدهد. البته که مشکلات فراوانی به چشم می خورد، البته که ممکن است جاهایی حق ما هم خورده شود، البته که ممکن است رابطه هایی جای ضابطه هایی را بگیرد و هزار البته دیگر اما یک نکته:

·         آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، به کسی مدال افتخار داده اند؟

·         آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، به کسی پست و مقام داده اند؟

·         آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، برای کسی هورا کشیده اند؟

·         آیا تا به حال بابت گلایه و غرولند، جایی آباد شده، پروژه ای افتتاح گشته یا طرحی به سرانجام رسیده است؟

شک ندارم که پاسخ همه این سئوال ها منفی است. پس چرا گلایه و غرولند؟

آدم ها، به اندازه وزنی که دارند، تاثیر می گذارند. وزن آدم ها در اجتماع و خانواده و گروه و سازمان هم، تنها حاصل کار و تخصص و تجربه آنهاست. البته اشخاصی هم هستند که وزنی پیدا می کنند در حالی که تخصص و تجربه لازم را ندارند. اما به قول یک نویسنده معروف، آنها حاصل انتصاب و انتساب اند و این ها، حاصل محصولات خودشان و فرق، از کجاست تا به کجا!

مثلا در همین شغل خودمان، روزنامه نگاری: من هم وزنی دارم، سردبیر فلان روزنامه هم وزنی دارد، فلان نظریه پرداز ارتباطات هم وزنی دارد،‌ پروفسور معتمدنژاد هم وزنی دارد. آیا وزن من، قابل مقایسه با وزن فلان سردبیر و پروفسور و ... هست؟ هیچ وقت. پس اثری هم که من می گذارم، با اثرات آنها قابل قیاس نیست. حالا گلایه من، با گلایه مثلا پروفسور معتمدنژاد، قابل قیاس هست؟ هرگز. گلایه من، در خودم مدفون می شود و گلایه او، که لابد کاملا حساب شده و سنجیده است، تبدیل به خبر شده و صدها و هزاران روزنامه نگار چون من، آن را مطالعه کرده و چراغ راه می کنند.

حتی اگر دوست دارید گلایه هم کنید، وزنتان را بالا ببرید و این وزن، تنها با کار کردن است که بالا و بالاتر می رود. مگر شاکی نیستی؟ برو کار کن و چیزی را عوض کن و مدام وزنت را اضافه و اضافی تر کن. تنها راه درست گلایه کردن، این است و لاغیر. جز این اگر باشد، می شوی مثل هزاران نفری که در مترو و تاکسی و اتوبوس و قطار و پیاده رو، شب و روز دارند گلایه می کنند و آب از آب تکان نمی خورد و فقط حوصله آدم را سر می برند و حال آدم را خراب می کنند.

واقعا که هر کاری را باید از راهش انجام داد؛ حتی گلایه و غرولند کردن را.