یک مقامی، به مقامات کشور و مدیران ارشد توصیه جالبی کرده بود که همیشه توی ذهنم مانده:
نیایید و بگویید که این کارها را انجام خواهیم داد؛ این پروژه‌ها و طرح‌ها و برنامه‌ها را انجام خواهیم داد. بیایید و بگویید که این‌ها انجام شد. از انجام شده‌ها صحبت کنید؛ نه از آن‌چیزهایی که انجام می‌دهید و وعده و وعید است.
به نظرم توصیه جالبی است.
بیشتر ما انسان‌ها غالباً خیلی با خودمان مهربان هستیم. مدام خودمان را دست بالا می‌گیریم و می‌گوییم فلان و بهمان کارها و پروژه‌ها و ... را انجام «خواهیم داد.» یعنی از یک طرف چون کاری انجام نمی‌دهیم، پیش خودمان شرمنده هستیم. اما از سوی دیگر، دوست نداریم به خودمان سرکوفت بزنیم و نظم و انضباط به خودمان ببخشیم و جبران مافات کنیم. به خاطر همین، روی برنامه‌ها و کارهایی که «انجام خواهیم داد» تمرکز می‌کنیم تا کمی تسلای خاطرمان باشد.
معمولاً هم توی دفترچه‌هایمان، پر است از کارهایی که باید انجام بدهیم؛ برای امروز و این هفته و این ماه و این سال و ... .
بیایید از امروز رویه‌ها را تغییر بدهیم.
از این به بعد دیگر روی کارها و برنامه‌هایی که «انجام خواهیم داد» تمرکز نکنیم؛ خودمان را فریب ندهیم. قدرت پذیرش این را که داریم خرابکاری می‌کنیم در ما وجود داشته باشد.
صرفاً روی کارهایی که انجام داده‌ایم صحبت کنیم و آنها را ثبت و ضبط کنیم؛ این‌جوری متوجه می‌شویم داریم چه کار می‌کنیم و حس بهتری خواهیم داشت؛ ضمن این‌که از توهم کارهای انجام شونده در آینده نیز جلوگیری خواهیم کرد.
فقط روی کارهایی که انجام داده‌ایم تمرکز کنیم؛ چه امروز، چه این هفته و ... .
