هیچ شاهکاری، با بهانه ها خلق نشده است
این نیز، متنی بود که سالها پیش برای رادیو نوشته بودم. الان که مرور کردم، دیدم می تواند مناسب باشد برای یک بار خواندن.
***
بوم من و تو
زندگی یک بوم بزرگ است
و من و تو، نقاشان بزرگ این بوم
زندگی، قلم موی من و توست
و ثانیه ها، رنگ های من و تو
طرح هایی نیز به من و تو داده اند
مدل هایی نیز به من و تو داده اند
اصلا هر آدم بزرگی که پیدایش می شود
مدلی می دهد به من و تو، تا نقش مان را درست از آب در بیاوریم
بعضی از نقش ها سیاه و سفیدند
بعضی ها، رنگی اند
بعضی ها، آبرنگی اند
و بعضی های دیگر، مینیاتوری اند و کامل
من و تو، مسئول هر نقش خودمانیم
نقاش، من و تو هستیم؛ پس نقاشی نیز مال من و توست
مگر نه؟
حتی یک خط کوچک را نیز، مسئولیت ما روی این بوم زندگی می کشاند
حتی یک رنگ کوچک، یک درنگ کوچک
نمی توان هر چه رنگ را خراب کرد و درنگ های بسیار کرد و بعد، گفت که بوم خراب است و قلم مو مشکل دارد و چه و چه و چه، می شود؟!
شاهکاری در انتظار است
با بهانه خلق نمی شود
بهای این شاهکار، طرحی خوب است و رنگ هایی خوبتر
منتظر چه هستی؟
مسئولیت این شاهکار، با توست؛ فقط خود تو، فقط خود من...
