جوری کار می کنم که خدا هم نتواند شکستم بدهد!

گاهی وقت ها، جمله هایی برای خودم می نویسم، تا خودم را بیشتر تحریک به حرکت کنم؛ بیشتر به خودم انگیزه بدهم. نیست که نویسنده ام، بعضی وقت ها جمله هایم خوب از آب در می آید. دوست داری چند تایی از این جمله ها را بشنوی یا بخوانی یا حتی بنویسی؟ خودم که همیشه این جمله ها را می نویسم. می دانی؟! آدم هر روز باید خودش را هل بدهد، به خودش انگیزه بدهد. نوشتن و بازخوانی چندباره چنین جمله هایی، شاید انرژی و انگیزه و حرکت را به تو برگرداند. بالاخره من هم خسته می شوم، درمانده می شوم، کم می آورم، نیاز دارم که انگیزه ای به خودم بدهم. دوست داری بخوانی؟

***

-          توکل بی تلاش، تمسخر خداست؛ تلاش بی توکل، تمسخر خود.

 

-          وقتی برای دنیا کار می کنی، جوری کار کن که تو را حریص ترین به دنیا بدانند؛ وقتی برای آخرت کار می کنی، جوری کار کن که تو را بی رغبت ترین به دنیا بدانند (اصل این جمله را، از حدیثی گرفته ام، فقط ادبیاتش را عوض کرده ام)

 

-          شعار من: «همیشه» دیر است... «حالا» هم دیر است، فردا که هیچ... آخرش همیشه زمان کم خواهی آورد...

 

-          جوری کار خواهم کرد و خودم را آماده خواهم کرد که نعوذ بالله، حتی اگر خدا هم خواست که من شکست بخورم، شدنی نباشد (لطفاً برداشت کفرآمیز و از این دست برداشت ها از این جمله نکنید؛ بنده ای با خدایش، راحت می خواهد حرف بزند، با خدای خودش راحت است؛ وگرنه من هم می دانم که نه خدا دنبال شکست ماست، نه ما حریفش می شویم، صرفاً مفهوم اصلی جمله را بگیرید. این را هم می دانم که حتی شکست هایی هم که می خوریم، لطف خداست؛ چون آدم از شکست بیشتر یاد می گیرد و مجرب تر می شود).

 

-          کار مثبت کردن، حالم را خوب می کند؛ همین، پاداش کار مثبت کردن است برای من؛ باقی اش هر چه برسد، پاداش مضاعف و اضافه بر سازمان است. پاداش اصلی، همان فرصت حال خوب داشتن و خوب بودن و روی فرکانس مثبت بودن است. پس، هر کار مثبت و پشتکار و موفقیتی، خود هدف خود است به خاطر همین حال خوبی که به ما می دهد...

 

-          با فکرهای الکی و تردید و غصه ها، هیچ آینده و قصر و موفقیتی ساخته نمی شود؛ با کار است که دنیا را می توانم عوض کنم.

 

-          «مرد، موقعی مرد می شه که وقتی به شونه اش بزنی، خاک ازش بلند شه.» (این جمله را، دکتر دوایی، روانشناس خوب کشورمان از قول مادرش نقل کرده است؛ جمله ای تآثیرگذار است)

 

-          همت انسان، به اندازه آرزوهای مثبت اوست. (این یکی را هم، از مطلبی که آیت الله مکارم شیرازی نوشته بود، برداشت کرده ام)

 

-          «روزی اندازه لیاقته، نه اشتها... لیاقت رو باید به دست آورد، مثل روزی نیست که بهت بدن.» (این یکی را هم از یک سریال تلویزیونی که اسمش یادم نیست، یادداشت کرده ام)

 

-          زندگی یک مرد، باید تا سرحد ممکن مشقت بار باشد. (این را هم کیچینو سوکه از سامورایی های ژاپنی در کتاب هاگاکوره گفته است، به این معنی که باید تا سرحد ممکن، سختی کشید تا موفق شد و آبدیده و این کار با تنبلی به دست نخواهد آمد)

 

-