منتظر فرصت هستید یا دنبال فرصت می‌دوید؟ رونالدوی برزیلی هستید یا پرتغالی؟
در دنیای فوتبال دو تا رونالدو داریم؛ البته به واسطه این‌که زمان رونالدوی پرتغالی به ما نزدیک‌تر است، او را بیشتر می‌شناسیم و به یاد می‌آوریم. اما هنوز هم خیلی‌ها هنرنمایی رونالدوی برزیلی را به یاد داشته و او را بهترین می‌دانند.
آریگو ساکی، معتقد است که کیفیت رونالدوی برزیلی بهتر از رونالدوی پرتغالی است؛ ولی یک مشکلی وجود دارد: رونالدوی برزیلی تنبل بوده و بیشتر منتظر فرصت است و کم می‌دود.
نتیجه؟ این‌که رونالدوی پرتغالی بیشتر می‌دود و بیشتر دنبال فرصت است و فرصت‌طلب‌تر است. این، یکی از اسرار بزرگ دنیای موفقیت و توسعه فردی است؛ این‌که منتظر فرصت نمانید، بدوید و به فرصت برسید؛ با شدت هرچه تمام‌تر.
این ایده فوق‌العاده‌ای است، نه؟
مهم نیست در چه شرایطی هستید،
چه وضعیتی دارید، چه اتفاقاتی برایتان افتاده است، مهم این است که باید به کجا بروید و دارید به کجا می‌روید.
به قول کوین هارت، کمدین مشهور آمریکایی که از فقر مطلق و محله‌های فقیر پنسیلوانیا به اوج رسید و یکی از بهترین‌های دنیای کمد و استندآپ دنیا شد، اگر مشتی به صورت‌تان بخورد تقصیر خودتان است؛ چون فقط به آن نگاه کرده‌آید.
ایده جالبی است، نه؟
اگر مشت‌های زندگی دارد به سمت شما می‌آید، اگر محکم به صورت‌تان می‌خورد، تقصیر خودتان است. چرا همین‌طور ایستاده و نگاهش کرده‌اید؟
جا خالی بدهید، دفاع کنید، کاری انجام بدهید.
بدوید و دنبال فرصت بروید؛ وگرنه می‌شوید رونالدوی برزیلی. یعنی با دنیایی از استعداد، باز هم دیگرانی با استعدادی کمتر از شما جلو خواهند زد؛ چرا که بیشتر می‌دوند و به سمت فرصت‌ها یورش می‌برند و آن‌ها را به دست می‌آورند و در این کار، مستمرتر بوده و بیشتر پافشاری می‌کنند.
