عصر یادگیرندگان/ چرا ضریب هوشی نداریم و فقط ضریب یادگیری داریم؟
این یادداشت را چندی پیش برای مجله موفقیت نوشتم. جرقهای از مطالعه یکی از کتابهای دکتر احمد حلت زده شد؛ که درباره یادداشتبرداری بصری و ذهنی بود. شاید به کارتان بیاید.
***
عصر یادگیرندگان
عیسی محمدی
آدمی هرچقدر که جلوتر میرود و بیشتر دقت میکند، به نکتههای جالبتری هم میرسد. مثل همین نکتهای که چندی پیش در یکی از کتابهای برایان تریسی دیدم؛ کتابی که دهها بار خوانده بودم ولی با این نکته روبهرو نشده بودم. در این کتاب، اشاره شده بود که موفقیت، از آن یادگیرندگان است؛ نه از آن کسانی که میخواهند بیشتر و سختتر کار کنند.
اینها یعنی چه؟ یعنی سختکوشی تعطیل؟ طبیعی است که لاجرم هرکدام از ماها ساعتهایی در طول روز را باید کار کنیم و اهل تنبلی هم نیستیم. اما نکته اینجاست که گاهی یک روش جدید یا یک ابزار جدید، میتواند ما را از حیث طول و عرض و عمق کارها، کلی جلو بیندازد. آنهم با توجه به اینکه در دوره و زمانهای داریم زندگی میکنیم که اطلاعات و دانش، بهسرعت در حال زیادتر شدن است و به تعبیری، میگویند که در هر دهه، اطلاعات و دانش موجود دنیا دو برابر میشود.
...
در این مورد گفتههای وارن بافت، بزرگترین سرمایهگذار جهان را خیلی دوست دارم. او معروف بوده به اینکه روزانه هفت، هشت ده ساعت مطالعه میکرده؛ آنهم مطالعه حرفهای و مرتبط. مطالعهای که به او اجازه میداد تا به نکتهها و ارتباطات جدید حوزه مورد نظرش دسترسی پیدا کند و تصمیمهای حسابشده بگیرد.
شاید در این مورد، بد نباشد به نکتهای هم از دکتر احمد حلت اشاره کنم که درجایی گفته بود، درواقع ما چیزی به اسم ضریب هوشی نداریم؛ هر چه که هست ضریب یادگیری است؛ اینکه بههرحال چقدر قدرت یادگیریمان خوب است.
متأسفانه مشاهده میشود که در عصر اطلاعات امروزی، عدد یادگیری افراد پایین مانده و اساساً کنتور یادگیریشان دیگر کار نمیکند و با همان اطلاعات چند سال و حتی چند دهه پیش دارند کار میکنند. اولین زیان چنین رویکردی، عدم پیشرفت و دومین زیانش، دست انداخته شدن توسط دیگرانی خواهد بود که بهسرعت در حال گذر از کنار ما هستند. سومین زیانش هم، این است که بههرحال ناچاریم زمان و انرژی زیادی را صرف کنیم؛ درحالیکه با کمی یادگیری و اطلاعات بیشتری، میتوانستیم از همه این تلاشهای اضافه معاف بشویم. این، ایا تأسفبرانگیز نیست؟ آیا نوعی عقبماندگی نیست؟
بیایید موفقیت را یادگیری و عصر حاضر را، عصر یادگیرندگان بدانیم و زمانهایی را در طول روز، به بهبود روش یادگیری و علماندوزیمان