موفقیت می‌خواهی؟ بهایش را باید بپردازی؛ وگرنه بی‌خیال شو
جک کنفلید در کتاب اصول موفقیت خود، اشاره می‌کند که باید بهای موفقیت را پرداخت کنید. فصل جالبی هم درباره این اصل دارد.
اما این به چه مفهومی است؟
در این فصل، از قول جان تروپ، در روزنامه یو اس ای تودی، اشاره می‌کند که:
قهرمانان المپیک به طور متوسط شش سال و سالی 310 روز و روزی چهار ساعت تمرین می‌کنند.
سپس اشاره می‌کند که بهتر شدن با تمرینات همه‌روزه در ارتباط است.
بعدتر هم یک جمله قصار می‌آورد بدین مفهوم که:
این اراده پیروزی نیست که اهمیت دارد این را همه دارند. این اراده آماده شدن برای پیروزی است که اهمیت دارد؛ پل بیربرایانت/ مربی
من نظر جک کنفیلد را این‌طور تکمیل می‌کنم که:
شما در مسیر زندگی یا کار و تلاش می‌کنید و زحمت می‌کشید یا این کار را انجام نمی‌دهید.
در هر دو حال، بهای این دو کار باید پرداخت بشود.
در حالت اول، بهای این کار پرداخت شده و به قول حضرت امیر علیه‌السلام، حلاوت و شیرینی آن باقی می‌ماند.
اما در حالت دوم، بهای این کوتاهی شما به شما تحمیل خواهد شد؛ درست مثل این‌که خودتان را از یک برج به پایین بیندازید و بعد عملیاتی شدن این پرتاب، باقی موارد دیگر به شما تحمیل خواهد شد.
به هر حال انتخاب با خود شماست.
چه می‌گویم، انتخاب؟
انتخابی وجود ندارد؛ یا موفق می‌شوید یا هیچ.
اما این هیچ بودن، دیگر یک انتخاب نیست؛ بلکه نتیجه تحمیلی عدم موفقیت شماست.
پس شما در زندگی محکوم به موفقیت هستید. باقی هر چه هست، نتیجه کوتاهی شماست؛ نه نتیجه انتخاب شما.
