درباره طلاق عاطفی/ این قرارمون نبود
این هم، یادداشت کاوری بود که زمانی، برای پرونده طالق عاطفی مجله موفقیت نوشته بودم؛ موضوعی که امروزه، بسیار درگیر آن هستیم.
وقتی که می خواهید یک بمب ساعتی را خنثی کنید چه می کنید؟ به افراد خبره زنگ می زنید و آنها را در جریان گذاشته و بعد، کنار می کشید. فردی که این کاره است، می آید و با دقت و شجاعت تمام، سیم های این بمب را شناسایی کرده و بعد، آن را قطع می کند تا انفجاری صورت نگیرد.
ماجرای آسیب های روانی و اجتماعی نیز به این ترتیب است. مشکلی اگر وجود داشته باشد، باید به افراد خبره رجوع کرد تا آنها با مطالعه و پژوهش های لازم، سیم های مشکل ساز را شناسایی و قطع کنند. در غیر این صورت، انفجار محتوم خواهد بود و خسارت های بسیاری به جا خواهد گذاشت.
نیازی به جار و جنجال نیست، نیازی به آه و ناله و گلایه و رفتارهای واکنشی نیست، نیازی به کتمان و عدم پوشش آمارها نیز نیست. طلاق، آمار نگران کننده ای به خود گرفته است. اما این وسط، همه طلاق را می بینند، ولی طلاق عاطفی را نمی بینند؛ نوعی از جدایی که مهمتر و ویران کننده تر است و به همان اندازه، ناشناخته تر.
با عطف به طلاق و آمارها و اظهارات کارشناسان و متولیان امور، می توان به این نتیجه رسید که طلاق عاطفی، حالا تبدیل به یک بحران اجتماعی شده است. یعنی در حقیقت، ما با موضوعی روانی روبه رو هستیم که ابعادی اجتماعی به خودش گرفته است.
باید با دقت تمام، سیم های اتصال این بمب ساعتی را خنثی کرد؛ وگرنه انفجار، کار دست مان خواهد داد. علم رابطه زناشویی و خانوادگی در کشور ما، باید بیشتر از اینی که هست، جا بیفتد. آموزش ها باید جدی تر تلقی شوند. رسانه ها باید عمیق تر و جذاب تر به این موضوع بپردازند. تنها کافی است با دقت به این بمب ساعتی نگاه کنیم، سیم های رابط و منبع انرژی اش را شناسایی کرده و بعد، با شجاعت تمام، دست به بی اثر کردن آن بگذاریم.
غیر از این اگر باشد، انفجاری حاصل خواهد شد؛ با تبعات روانی و اجتماعی فراوان. باید سریع تر دست به کار شد؛ طلاق عاطفی نگران کننده شده است...
