چطور به جایی برسیم که بعد از مسابقه، برایمان قبل از مسابقه باشد/ روش حفظ انگیزه در روزهای شکست و پیروزی

توی دفترچه‌هایم که سیر می‌کنم، گاهی وقت‌ها جمله‌های خوبی می‌بینم که سال‌ها پیش نوشته‌ام، اما نمی‌دانم گوینده‌اش کیست. اما به هر حال چون اصل جمله جالب است، خیلی نظرم را جالب می‌کند. یکی از این جمله‌ها برای یک مربی تیم فوتبال پایه باشگاهی در یکی از کشورهای اروپایی، فکر کنم بلژیک یا اتریش، بوده. از او دلیل موفقیت تیمش را در لیگ پایه آن کشور پرسیده‌اند. خیلی راحت چنین جواب داده است:

متوجه شدم وقتی بازیکنان من توپ را در اختیار دارند، انگیزه‌شان خیلی خیلی بیشتر از وقتی است که توپ را در اختیار ندارند و توپ در اختیار بازیکنان تیم حریف است. من تمام تلاشم این است که سطح انگیزه آن‌ها را، در وقتی که توپ در اختیارشان است و وقتی که توپ در اختیارشان نیست، به یک سطح برسانم. به عبارت ساده‌تر، وقتی هم که توپ را از دست دادند، همان‌قدر انگیزه داشته باشند که توپ را در اختیار ندارند.

این آیا عالی نیست؟

به قول معروف، بعد از تمرین، همیشه قبل از تمرین است.

و باز به یک اعتبار دیگر، مهم امتیاز بعدی است؛ امتیازهای قبلی مهم نیستند.

حالا قصد ندارم همه چیز را به احادیث ربط بدهم که مدام بگویید این‌هم می‌خواهد ثابت کند که همه چیز منشأ دینی دارد.

اما حضرت امیر علیه‌السلام در نهج‌البلاغه فرموده که موقع رغبت و خوشی، جوری کنید که موقع ناخوشی و زحمت کار کنید. ما به آن می‌گوییم کار کردن با اندیشه و نگرش یک مهاجر. دیده‌اید مهاجران وقتی به یک کشور دیگر می‌روند، چطور با جدیت و انرژی چند برابری کار می‌کنند؟

حتی وقتی هم که وضع‌مان خوب شد و اوضاع بر وفق مراد بود، باید همیشه با همان اندیشه مهاجران کار کنیم؛ طوری که انگار دارند همه چیزمان را از ما می‌گیرند.

توپ شما در زندگی چیست؟ فروش بهتر،‌ نهایی کردن یک پبروژه، دریافت یک وام درصد پایین یا پیدا کردن یک شریک یا ...؟

چه توپ در اختیار شما بود یا در اختیار حریف، همیشه سعی کنید یک سطح از انگیزه را داشته باشید.

---------------------------------------------------------------------------------------