از موفقیت تا دندان‌درد؛ و کمی هم آسم
زمانی این‌جا نوشته بودم که موفقیت، باید به اندازه نفس کشیدن برای آدم جدی باشد.
به قول آن سخنران معروف خارجی، وقتی که شما آسم داشته باشید، وقتی که شما نفس کم بیاورید، دیگر مهم نیست تلویزیون چی پخش می‌کند، کدام تیم با کدام تیم بازی دارد، خواب‌تان می‌آید یا نه، پول دارید یا نه،
مهم این است که نفس بکشید و اکسیژن به دست بیاورید؛ همین.
موفقیت را به همین شکل باید جدی و عمیق بخاهید.
تا این‌که چند روز پیش دندان‌درد گرفتم.
به این ایده رسیدم که دندان‌درد هم مثال بدی نیست.
وقتی دندان‌تان درد می‌گیرد، یک مسأله مهم و اساسی برای شماست.
دیگر مهم نیست غذا چه طعمی دارد،
دیگر اهمیتی ندارد صبح است یا شب،
خواب‌تان می‌آید یا نه،
باید که کاری برایش بکنید.
یا دردش را آرام کنید؛
یا کلاً از شر آن دندان راحت بشوید.
ما وقتی که موفقیتی را می‌خواهیم، چه اتفاقی می‌افتد؟
آیا به اندازه یک دندان‌درد اساسی، ما را ناآرام می‌کند؟
اگر این‌طور نیست، که احتمالاً اتفاق خاصی نمی‌افتد.
مساله اصلی، جدی شدن و دغدغه شدن این خواسته موفقیت است؛
باقی مثال‌ها و مسیرها بهانه‌اند.
------------------------------------------------------------------------------
