نسبت به عمر و وقت خود بخیل‌تر از مال و منال خود باشید/ قسمت دوم و پایانی

بگذارید چند نکته طلایی دیگر را هم با همین موضوع با همدیگر در میان بگذاریم.

شما تا به حال برای وام گرفتن رفته‌اید؟ طبیعی است که هر کدام از ما وام گرفته‌ایم. وقتی می‌خواهید وام بگیرید، کلی از شما ضمانت برای بازپرداخت می‌گیرند. در واقع شما از طریق وام گرفتن، پولی را که ندارید، از کسی قرض می‌گیرید تا کارتان راه بیفتد. سپس در ازای آن، همان پول با مبلغ بیشتر را بر می‌گردانید؛ ضمن این‌که ضمانت‌های اساسی هم از شما اخذ می‌شود که از زیر این بار شانه خالی نکنید.

حالا یک لحظه تصور کنید:

آیا شما می‌توانید کاری کنید که زمان‌های مورد نیازی را که فعلاً دم دست ندارید را هم، از کسی یا جایی بگیرید تا کارتان راه بیفتد؟ طبیعی است که این زمان را یا باید خودتان صرف کنید؛ یا از کسی قرض بگیرید. طبیعی است که در کنار این زمان، یا باید پولی معادل آن پرداخت کنید یا زمانی معادل آن به اضافه زمان و پول بیشتر.

در مورد زمان هم آیا چنین چیزی درست است؟

بله، از طریق تفویض اختیار و آموزش کارمندان و همچنین استفاده از سازمان‌ها و شرکت‌هایی که محصول آماده تحویل شما می‌دهند، شما می‌توانید زمان مورد نیاز برای کسب یک دانش یا مهارت یا خدمت را وام بگیرید؛ در عوض یا زمان یا پولش را پرداخت کنید.

همین الان یخچال خانه‌تان را باز کنید. در آن چه چیزهایی مشاهده می‌کنید؟

میوه، شیر، پنیر، کره، نوشابه،‌ نان و ... . آیا برای تهیه همه این‌ها، خودتان آستین بالا زده‌اید و گاو خریده‌اید و آن را دوشیده‌اید و سپس شیر را تبدیل به پنیر و کره و ... کرده‌اید؟ یا در مورد عسل و نان و میوه نیز همین کار را کرده‌اید؟

این، یکی از عالی‌ترین موارد وام گرفتن زمان است. پول می‌دهید، محصول و خدماتی را دریافت می‌کنید که اگر قرار بود خودتان آن را به دست بیاورید،‌ باید کلی زمان صرف می‌کردید.

پس ما در طول زندگی داریم این وام گرفتن زمان از دیگران را به طور معمول انجام می‌دهیم.

چرا در حوزه کاری‌مان آن را بیشتر نکنیم؟ می‌خواهید سایت طراحی کنید؟ از قالب‌های حاضر استفاده کنید. یا از شرکت‌هایی که با مبلغی کمی این کار را برایتان انجام می‌دهند. حتی می‌توانید از وبلاگ‌های آماده استفاده کنید. این‌جوری کلی زمان در وقت شما صرفه‌جویی شده و عملاً وام زمانی از دیگران می‌گیرید.

نکته مهم بعدی سیستم‌سازی است. یعنی کارها را جوری طراحی کنید که وقتی شما نبودید، کارها با همان قدرت و کیفیت وقتی که بودید، انجام شده و به پیش برود. این‌جوری عملاً کلی وام زمانی دارید می‌گیرید؛ آن هم با پایین‌ترین درصد.

این آیا زیبا نیست؟

کمی بیشتر فکر کنید؛ ببینید کجاها می‌توانید وام‌های زمانی با درصد پایین دریافت کنید.

آیا زمان برای شما، مثل پول و دارایی‌تان مهم است؟

نه، باید بیشتر از آن‌ها نسبت به زمان‌تان حریص و بخیل باشید.

چرا که زمان، غیر قابل جایگزین شدن است.

---------------------------------------------------------------------------------------

نسبت به عمر و وقت‌ خود حریص‌تر از مال و منال‌ خود باشید/ قسمت اول

برای کسی که درباره مدیریت زمان و ارزش زمان و بهره‌وری مطالعه می‌کند، شنیدن گاه و بیگانه احادیثی که حرف نهایی را در این زمینه می‌زنند، بسیار جالب است. یکی از این احادیثی که هم از قول پیامبر اکرم و هم از قول حضرت امیر علیه‌السلام نقل شده، نزدیک به این مضمون بوده است که:

نسبت به عمر خودت، بخیل‌تر از مال خودت باش.

این حدیث عصاره مدیریت زمان است. همه ما نسبت به مال و اموال و پول خودمان، دیدگاه کاملاً قاطع و مشخصی داریم. بدین ترتیب که،

- اگر کسی بیاید و بخواهد که پول و مال ما را به یغما ببرد و به زور از ما بگیرد، به شدت مقاومت می‌کنید،

- نسبت به کسانی که می‌خواهند پولی از ما قرض بگیرند و احتمال برنگرداندن آن وجود دارد، باز هم موضع قاطعی داریم،

- به شدت مراقب خرج کردن‌هایمان هستیم،

- همچنین وقتی کاری می‌کنیم، اگر قرار باشد به نسبت زمانی که می‌گذاریم درآمد مکفی نداشته باشیم، باز هم اعتراض می‌کنیم

- و ...

در کل موضع‌گیری ما نسبت به مال و پول قاطع و فوری و مشخص است.

اما در مورد زمان چنین رویکردی نداریم.

- به راحتی زمان ما را به غارت می‌برند و چیزی نمی‌گوییم،

- به راحتی زمان ما را قرض می‌گیرند و اعتراضی نمی‌کنیم،

- به راحتی زمان ما را با مبلغ کمی اشغال می‌کنند و باز هم چیزی نمی‌گوییم،

- و در اوقات فراغت، با شبکه‌های اجتماعی و تلویزیون و ...، به غارت زمان خود بر می‌خیزیم و عین خیال‌مان هم نیست.

 

یک‌لحظه به این فکر کنید که:

اگر موضع‌گیری‌مان نسبت به زمانی که داریم،

درست شبیه موضع‌گیری‌مان نسبت به پول و اموال‌مان بود،

آن‌وقت چه می‌شد!

ما گاهی مسافت زیادی را طی می‌کنیم تا هزینه کمتری بابت خدمات یا محصولاتی که دریافت می‌کنیم، پرداخت کنیم.

آیا در مورد زمان‌مان نیز چنین دقت‌نظری داریم؟

آیا چانه‌زنی می‌کنیم تا زمان بیشتری برایمان بماند؟

یا ...

 

---------------------------------------------------------------------------------------

داریم با دقیقه‌های خودمان چه کار می‌کنیم؟/ لازم نیست کاری بکنید؛ فقط این تکنیک را درک کنید و ببینید چه اتفاقات شگفت‌‌انگیزی می‌افتد/ هوای دقیقه‌هایت را داشته باش، ساعت‌ها خودشان مراقب خودشان هستند

مثلی هست که می‌گوید تو مراقب سنت‌ها باش، دلارها خودشان مراقب خودشان هستند.

به زبان ساده خودمان می‌شود این‌که: 

تو مراقبت دوزارها و دو ریال‌ها باش، تومان‌ها مراقب خودشان هستند.

به عبارت ساده‌تر، می‌خواهد بگوید که تو باید مراقب جزئیات باشی، و شیطان اساساً در جزئیات پنهان شده است. 

من از این اصل، این اصل را استخراج کرده‌ام برای استفاده خودم:

تو مراقب دقیقه‌ها باش، ساعت‌ها مراقب خودشان هستند. 

روزگاری شاگردان آیت‌الله العظمی بروجردی، مرجع تقلید شیعیان در چند دهه قبل‌تر، اعتراض کردند که شما دیر سر کلاس می‌رسی و وقت ما چند دقیقه‌ای تلف می‌شود. بالاخره مرجع تقلید بود و موقع مراجعه به کلاس درس، کلی مراجعات به او صورت می‌گرفت و ناچار بود پاسخگو باشد. جواب داد چرا تلف شود؟ خود من چند جزء قرآن را در همین وقت‌های انتظار و تلف شده حفظ کرد‌ه‌ام.

عنایت داشتید؟ 

شما مراقب دقیقه‌های خودتان باشید، ساعت‌ها مراقب خودشان هستند.

دو، سه روز پیش که داشتم به این اصل فکر می‌کردم، دیدم که دقیقه‌هایی که حواسم به آن‌ها نبوده چنین بوده است:

• ده دقیقه طول می‌کشد از خانه به اولین ایستگاه اتوبوس برسم. 
• یک ساعت سوار اتوبوسم تا به مقصد برسم.
• پنج دقیقه از ایستگاه اتوبوس طول می‌کشد به محل کارم برسم.
• دو دقیقه انتظار آسانسور و در آسانسور بودن. 
• سه الی پنج دقیقه زمان برای بالا آمدن سیستم و چاق سلامتی با رفقا و دوستان. 
• سه الی پنج بار مراجعه به سرویس بهداشتی که هر کدام دو، سه دقیقه زمان می‌برد.
• مراجعه به سلف‌سرویس در موقع افطار یا روزهای غیر ماه مبارک که نیم ساعت الی چهل و پنج دقیقه زمان می‌برد. 
• دوباره مسیر خانه تا محل کار را برعکس کنید تا برسم به خانه. 
• موقع خواب هفت، هشت دقیقه طول می‌کشد تا چشمم گرم بشود و به خواب بروم. 
• در طول هفته، یکی، دو باری هم به قم می‌روم و بر می‌گردم. یعنی هر رفت و برگشت، عملاً شش ساعت زمان از من می‌گیرد. 
• و ...

باز هم بگویم یا کافی است؟ راستی من کی کار می‌کنم؟

از شوخی که بگذریم، یک دفترچه چند هزار تومنی توی جیب گذاشتن و لغت حفظ کردن، تمرین بیان کردن برای کارهای گویندگی، تمرین صداسازی برای آواز و ...، فایل‌های صوتی آموزشی یا انگیزشی گوش کردن، فرمول حفظ کردن و ... یا حتی یک کتاب سبک خواندن. 

من خودم که از این محاسبه به شگفت‌ آمدم؛ واقعاً ما با دقیقه‌های خودمان داریم چه کار می‌کنیم؟ 

***

مراقبت دقیقه‌ها باش؛ ساعت‌ها خودشان مراقب خودشان هستند. 

---------------------------------------------------------------------------------------