امروز یاد گرفتم که-8: هر روز، جوری کار کن که در وقت بحران کار می کنی
امروز در حدیثی از حضرت امیر علیه السلام، آموختم که آدمی، در روزگار خوشی و داشتن و نعمت و صفا، باید با همان شدتی کار کند که در دوره سختی و وحشت و تردید و ترس و ... کار می کند.
این دقیقاً یعنی چه؟ یعنی ریتم کاری شما در همه احوالات، باید یکسان باشد.
متأسفانه بیشتر مردم، در روزگار سختی و مشقت و وحشت، به شدت کار می کنند؛ اما وقتی که به دوره راحتی و آسانی و خوشی و ... می رسند، همه چیز را رها می کنند و به دام ولخرجی و کم کاری و ... می افتند.
همیشه فکر کنید که روزگار ترس و وحشت است؛ به قول این امروزی ها، همیشه فکر کنید که روزگار بحران است. جوری برنامه ریزی کنید که انگار بحرانی سخت در پیش رو دارید.
البته منظورم این نیست که از نظر روانی، همیشه خودتان را در وضعیت بحران نگه دارید؛ چون ممکن است که بالاخره برای روح و روان شما خوب نباشد. منظورم دقیقاً این است که: از نظر برنامه ریزی و سختکوشی و ...، جوری باشید که در هنگام بحران ها و سختی ها و وحشت هستید.
امروز یاد گرفتم که هیچ گاه شدت و عمق کار و تلاش و برنامه ریزی خودم را کم نکنم. فردا را کی دیده است؟ فردا شاید اتفاقی بیفتد که نیاز به کلی پول، کلی اعصاب، کلی تجربه و ... داشته باشم. پس چرا باید به محض این که از سختی رها شدم و به راحتی رسیدم، قاعده بازی را عوض کنم؟
من امروز این را یاد گرفتم.
پس شما دوست خوبم؛
- اگر دانش آموز و دانشجویی، در روزگاری که امتحان نداری، جوری درس بخوان و تلاش کن که در شب های امتحان و هفته امتحان.
- اگر کارمندی، در روزگاری که بحران و سختی ای در پیش نداری، جوری کار کن که در روزگار بحران و سختی های کاری.
- اگر کارآفرینی، هر روز جوری کار کن که در روزگار تحویل دادن یک پروژه یا سررسید یک بدهی یا ... کار می کنی،
- اگر سرمایه گذاری، هر روز به گونه ای بیندیش که انگار در اوج بحران مالی و اقتصادی هستی،
- اگر مدیری، هر روز به گونه ای سلوک و رفتار کن که انگار حوزه تحت امر تو، با بحرانی حیاتی روبه رو شده است،
- اگر خانه داری، خانه و کاشانه ات را جوری مدیریت کن و جوری به فکر آینده باش که انگار همین امروز، مشکل حادی برای خانواده پیش آمده و برای حل و فصل کردنش نیاز به جدیت و حساسیت بالایی داری.
- اگر ....
اگر چنین کار کنی، حسرتی در کار نخواهد بود.
